Powoli opuszczaliśmy szczyt Śnieżki dalej wędrując jesiennymi Karkonoszami, latem bywa tu sporo turystów my w pokoju schroniskowym byliśmy sami, a i szlaki już opustoszały. W powietrzu czuć było już jesień, i niebo było już jakby bardziej jesienne. Wędrowaliśmy dalej podziwiając nieziemskie "skalne stwory" . Pogoda była już zdecydowanie lepsza a szczyty jakby zapraszały do wędrówki po nich. Nie namyślając się długo skorzystaliśmy z ich zaproszenia i po chwili odpoczynku ruszyliśmy dalej.