To już prawie rok minął odkąd byłam w Tatrach dawniej nie do pomyślenia, że mogę tam nie jeździć co miesiąc, ale przez ostatni rok.............. jakoś wszystko straciło koloryt nawet moje góry, które zawsze były dla mnie sensem życia. W końcu :"tam na dole zostało wszystko to co cię męczy, patrząc z góry wokoło świat wydaje się lepszy". Wtedy nawet widoki nie potrafiły poprawić mi nastroju. Na szczeście złe okresy zwykle nie trwają długo i znowu wracam na górskie szlaki, które już od jakiegoś czasu wzywają mnie do siebie. Wołają tak, jakby chciały się zapytać czemu tak rzadko je odwiedzałam.

Tatry-Sierpień 2009 to przede mną, na początek trochę pozytywnych wspomnień czyli Tatry-Sierpień 2008 i wspaniała ekipa z Łańcuta :) (dzięki kochani za niezwykłe chwile)